Ludoviko L. Zamenhof

Aus AkiWiki

Aktuelle Version vom 5. November 2023, 12:23 Uhr

zamenhof.life

http://zamenhof.life == Sehr informative seite in vielen Sprachen!

L.L. Zamenhof – la kreinto de Esperanto

La 9an de augusto 2017 en la galerio de Litovia UNESCO-komisiono en Vilno estis solene inaugurita la ekspozicio “Zamenhof – La kreinto de Esperanto”, preparita de la Pola Instituto en Vilno kunlabore kun Litova Esperanto-Asocio.

Legu pli en la novajretejo La Balta Ondo http://sezonoj.ru/2017/08/litovio-21/

NDB zu L.L. Zamenhof (1859-1917)

https://www.deutsche-biographie.de/sfzZ0177.html

Ludoviko L. Zamenhof (1859-1917)

Por esperantistoj la plej ĝojiga decido de la Ĝenerala Konferenco estas la envicigo de la 100-a datreveno de la morto de L.L. Zamenhof (14-a de aprilo 2017) inter 53 datrevenoj kun kiuj Unesko estos "asociita" en la periodo 2016-2017. Propono pri tio estis farita de Pollando, kun subteno de Germanio kaj Slovakio. Temas pri plia rekono de Unesko al Zamenhof post tiu okaze de la 100-a datreveno de lia naskiĝo, kiam li estis proklamita unu el la grandaj personecoj de la homaro. (Legu pli en Gazetaraj Komunikoj 588 de 2015-09-27) ... via UEA ... s.a. Esperanto

ĜENERALA KONFERENCO DE UNESKO FINIĜIS – ZAMENHOF OMAĜOTA

... envicigi la 100-an datrevenon de la morto de L.L. Zamenhof (14-a de aprilo 2017) inter la 53 datrevenojn kun kiuj Unesko estos "asociita" en la periodo 2016-2017. La aprobo de ĉi-tiu propono signifas plian rekonon de Unesko al Zamenhof post la proklamo de Zamenhof kiel “unu el la plej grandaj personecoj de la homaro”. ... via tejo ... s.a. Esperanto

L.L.Zamenhof – Wikipedia

https://de.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Lejzer_Zamenhof Ludwik Lejzer Zamenhof [zaˈmɛnhɔf] (geboren als Eliezer Levi Samenhof, ...

LA VIVOVERKO DE ZAMENHOF DAŬRE INSPIRAS, 100 JAROJN POST LIA MORTO

La 14-a de aprilo 2017 estas la 100-a datreveno de la morto de Ludoviko Zamenhof, iniciatinto de Esperanto. En tiu ĉi solena tago, Universala Esperanto-Asocio ree substrekas la gravecon kaj daŭran valoron de lia vivoverko, pri kiu eblas nun legi en trideko da lingvoj ĉe la nova retejo www.zamenhof.life.

“Zamenhof ne nur havis genian intuicion pri lingvoj,” komentas d-ro Mark Fettes, la prezidanto de UEA. “Li ankaŭ sukcesis vortumi, interalie per siaj kongresaj paroladoj, kernan etikan vizion por la Esperanto-movado. Temas pri la konvinko, ke la kunvenado kaj kunparolado de ‘homoj kun homoj’ estas ne nur praktike utila sed ankaŭ spirite profunda paŝo al interkompreniĝo.”

Ludoviko Zamenhof naskiĝis en 1859 en mezklasa juda familio en Bjalistoko, urbo tiam situanta en la okcidenta parto de la Rusa Imperio.

Jam ekde sia adoleska aĝo li komencis eksperimenti pri la kreo de neŭtrala lingvo. Finfine en 1887 en Varsovio aperis la Unua Libro pri la Lingvo Internacia de d-ro Esperanto. Dum la sekvaj 25 jaroj Zamenhof, kune kun sia edzino Klara, dediĉis grandan parton de siaj tempo, energio kaj financaj rimedoj al la flegado de la frua movado. Li vaste korespondis, redaktis revuojn kaj librojn, aŭtoris artikolojn kaj poemojn, tradukis verkojn de la monda literaturo kaj ekde la unua Universala Kongreso en 1905 prezentis ankaŭ serion de inspiraj kongresaj paroladoj. Estas eksterdube, ke lia konstanta, senlaca kaj saĝa agado tra tiuj ofte malfacilaj jaroj estis nepra por la stabiligo de la lingvo kaj ĝia komunumo.

“Kune kun sia etika vizio, Zamenhof obstine tenis sin al la ideo, ke Esperanto apartenas al ĉiuj siaj parolantoj,” aldonas Fettes. “Malsame ol multaj aliaj planlingvaj aŭtoroj, li dekomence serĉis manieron fordoni sian gvidan rolon. Tial li reagis tre pozitive al la fondo de UEA en 1908, ĉar li prave vidis, ke la movado bezonas komunan tegmentan organizon en kiu ĉiuj esperantistoj povas kunlabori, sendepende de siaj naciecoj kaj siaj diversaj ideaj tendencoj. Liaj ideoj kaj lia ekzemplo restas inspiraj por ni ankoraŭ hodiaŭ.”

Okaze de la centa datreveno de la naskiĝo de Zamenhof, en 1959, Unesko rekonis lin kiel unu el la Grandaj Personecoj de la Homaro. Ankaŭ ĉi-foje, lia mortodatreveno estas listigita de Unesko inter la notindaj datrevenoj de la jaro 2017. Agante laŭ tiu instigo, la pola parlamento la 7-an de aprilo aklame akceptis rezolucion pri la signifo de lia vivoverko. Solenaĵoj, simpozioj kaj aliaj datrevenaj eventoj okazados tra la mondo ĝis la jarfino; kalendaro troveblas ĉe http://www.gazetaro.org.

Gazetaraj Komunikoj de UEA N-ro 680 2017-04-14

Internationale Sprache : Vorrede und vollständiges Lehrbuch ; por germanoj

Zamenhof, L. L., 1859-1917 Dr. Esperanto Warschau : Gebethner et Wolff 1887 48 S., [1] Bl. Deutsch;Esperanto

=

Internationale Sprache : Vorrede und vollständiges Lehrbuch, por German, o j / Dr. Esperanto Verfasser Zamenhof, L. L. Erschienen Warschau : Gebethner et Wolff, 1887 Umfang 48 S., [1] Bl. ; 8-o Online-Ausgabe Münster : Univ.- und Landesbibliothek, 2017 URN urn:nbn:de:hbz:6:1-239128 Persistent Identifier (URN) https://sammlungen.ulb.uni-muenster.de/hd/content/titleinfo/4722213 15MB

=

Lazar Markovič Zamenhof === ... Lazar Markovič Zamenhof (1859-1917): der Autor des Esperanto - Exponate ... Utopie und Wirklichkeit. Briefmarken mit Zamenhof-Porträts aus Polen und den Niederlanden. ... via bsb

s.a.

MESAĜO DE UEA OKAZE DE LA ESPERANTO-TAGO, 26 JULIO 2023

En Varsovio je tiu ĉi dato en la jaro 1887, Ludoviko Zamenhof publikigis la unuan malgrandan libron kiu skizis lian novan internacian lingvon, Esperanto. La lingvo de d-ro Zamenhof estis baldaŭ alprenita de internaciistoj ne nur en Pollando kaj najbaraj landoj sed en Ĉinio kaj Japanio, Brazilo, kaj multaj aliaj landoj. Esperanto estas konata elemento ĉe Unuiĝintaj Nacioj, kaj ĝiaj klopodoj por antaŭenigi kompreniĝon estas rekonitaj de Unesko. Universala Esperanto-Asocio konsideras la agnoskon de homaj rajtoj kiel esencan fundamenton de sia laboro. Feliĉan Esperanto-tagon!

120 Jahre -- Lidia Zamenhof -- * 29. Januar 1904

https://de.wikipedia.org/wiki/Lidia_Zamenhof

• 29. Januar 1904 in Warschau;

† verm. 5. ...

Mit 14 Jahren hat sie bereits Übersetzungen aus der polnischen Literatur gemacht. ...

La 27-an de januaro Unuiĝintaj Nacioj observas la Tagon de la Holokaŭsta Memoro, kiam oni funebras la milionojn da homoj, kiuj perdis siajn vivojn, kaj honoras la kuraĝajn individuojn, kiuj helpis savi la vivojn de aliaj, kiuj alikaze pereus. UEA aparte funebras la milojn da parolantoj de #Esperanto, kiuj mortis, inkluzive la familianojn de L. L. Zamenhof.

Lia filo Adamo estis mortpafita la 29-an de januaro 1940, cetere naskiĝtago de la fratino Lidia. Ŝi, la fratino Zofia kaj la onklino Ida estis murditaj en Treblinka meze de 1942. Lidia estis akuzita pri disvastigo de "kontraŭ-nazia propagando", kiam temis nur pri ŝiaj ideoj de senkondiĉa amo al la homaro. Pro ŝi kaj tiom aliaj ni solene promesas defendi amon kaj fari nian eblon por rezisti maljustecon kie ajn kaj kiam ajn ĝi okazas: https://uea.org/gk/1010

270122 via fb uea

Brief von L.L. Zamenhof in digital

http://hdl.handle.net/11013/4771 ... Biblioteko Juan Régulo Pérez www.esperanto.es/biblioteko biblioteko@esperanto.es

Esperanto lebt - und erstarkt im Internet

http://bit.ly/1hnrRr9 ... gäubote 190815

Deutsche Esperanto-Bibliothek in Aalen

http://goo.gl/alerts/4YuH

s.a.

Brandenburg, Barbara: Die Esperanto-Bibliothek in Aalen : Krit. Überlegungen zu Geschichte, Aufbau und Funktion e. geisteswiss. Spezialbibliothek. – Bonn : Fachhochschule für das öff. Bibliothekswesen, 1995. – 69 p. klasifo: 026 BRA

Burkhardt, Adolf: Privata informo al Karl Heinz Schaeffer : per retletero de 07-02-2003.

Butler, Montagu Christie: Klasifo de Esperantaj temoj. – Bergen-op-Zoom : Esperanto-Film-Grupo, 1950. – 144 p. klasifo: 025.45 BUT

Deutsche Esperanto-Bibliothek Aalen : EinstiegsSeite. – 1. Ausg. im Internet unter „esperanto.de.nr“ oder „http://esperanto-bibliothek.gmxhome.de/2001/einstieg.htm“.

Dezimal-Klassifikation : Gesamtausgabe. Berlin : DNA, 1934-1953. - (FID ; 196). kp. ankau: „http://www.udcc.org/bibliography.htm“

Dezimal-Klassifikation : Dt. Kurzausg., 2., erw. u. verb. Aufl. - Berlin : Beuth, 1941 <Druck: April 1947>. – 182 p. klasifo: 025.45 DEZ

Dietterle, Johannes: Verzeichnis der Königlich Sächsischen Esperanto-Bücherei. – Leipzig : Mimosa, 1918. – 48 p. klasifo: 017.1 KÖN

Germana Esperanto-Biblioteko: Katalogo de la Biblioteko de Germana Esperanto-Instituto en Bissingen, Teck : lau la datumoj, entajpitaj … 1985, surpaperigita … 1989 / per programo <de> Martin Weichert. – München, 1989. 299+81+108+15+18 p.

Germana Esperanto-Biblioteko: Katalogo pri Esperanto gazetoj kaj revuoj : 1918-1947< / kun multaj krajonaj kompletigoj de Adolf Burkhardt, montrantaj la kreskon de la periodaja kolekto en la unuaj jaroj post la restarigo de la biblioteko gis 1971. – München : Germ. Esp.-Bibl., 1947. – 13 p. tajpitaj. klasifo: 018.2 (05) GEB

Germana Esperanto-Biblioteko Aalen: Gazetoj : Listo de nia havajo „gazet“. – 1. eld. pres., ordigita lau klasifo, stato: n-roj 1-2185 de 2002 aprilo 02< / por la klasifa laboro arangita de Utho Maier> – Aalen, 2002. – 406 p. – <presita en 5 partoj per programo Komfort-Text 5.23 sur HP Laserjet 4+ kaj por estonta uzado nove arangita en programo Lars 5.62 kiel „NOVGAZ“.

Handbuch der historischen Buchbestände. Baden-Württemberg und Saarland A-H. / Hrsg. von Wolfgang Kehr. Bearb. von Wilfried Sühl-Strohmenger ... - Hildesheim : Olms, 1994. - 309 S. - (Handbuch der historischen Buchbestände, Reihe I, Bd. 7.) - ISBN: 3-487-09581-5.

Jahrbuch der deutschen Bibliotheken / hrsg. vom Verein Deutscher Bibliothekare. - Wiesbaden : Harrassowitz, 60.2003/2004. - (Jahrbuch der deutschen Bibliotheken, 60)

Königlich Sächsische Esperanto-Bibliothek

Übersicht über den Stand der Bibliothek bei der Übergabe am 1. Aug. 1913. – Leipzig : Königl.-Sächs. Esp.-Bibl., 1913. – fotokopio de pagoj 205-211.

klasifo: 017.1 KÖN

Regeln für die alphabetische Katalogisierung : RAK / <red. Bearb.: Irmgard Bouvier>. - Autoris. Ausg., 1. Aufl. - Wiesbaden : Reichert, 1977.

Sächsisches Eperanto-Institut zu Dresden: Bericht über das Jahr 1908/09. – Dresden : Emil Boden, 1909. – 16 p. klasifo: E 071.6 (43) BER

Schaeffer, Karl Heinz: Deutsche Esperanto-Bibliothek Aalen : Geschäftsbericht für das Jahr 2001. - Aalen, 2002. – 2 p.

Schaeffer, Karl Heinz: Führung durch die Deutsche Esperanto-Bibliothek Aalen. - Aalen, 2002. - Bislang unveröffentlichtes Manuskript. – 5 p.

Sigelverzeichnis für die Bibliotheken der Bundesrepublik Deutschland / Staatsbibliothek zu Berlin, Preußischer Kulturbesitz. - Ausg. 12. 2001-. - München : Saur , 2001. - 419 S. ; Hardcover ; 14,5 x 28 cm ; ISBN 3-598-23467-8 (ISSN 0940-6921) vgl. dazu: Nachtrag zur gedruckten Ausgabe (2002) und im Internetz:

Takács, Jozefo: Katalogo de la Esperanto-gazetaro - Jablonné : Ant. Prazhak, 1934. – 156 p. klasifo: 017 (05) TAK

Tucker, Gerald: Deutsches Esperanto-Institut – Aufbau, Entwicklung, Leistungen. – Augsburg – Dt. Esp.-Inst., 1977. – 56 p. klasifo: E 071.6 (43) TUC

Sprache Deutsch

271019 via site

1887:

Unter dem Pseudonym “Dr. Esperanto” veröffentlicht Dr. Zamenhof in Warschau das erste Esperanto-Lehrbuch. Nachdem der Druck am 21. Mai von der Zensur freigegeben wird, erscheint das erste Lehrbuch am 26. Juli zunächst in Russisch, dann in Polnisch, Französisch und Deutsch, ein Jahr später auch in Englisch. Die deutsche Ausgabe enthält 931 Wortelemente.

1888:

In Nürnberg entsteht der erste Esperanto-Klub der Welt. Er geht aus dem bereits 1885 gegründeten Weltsprachverein hervor, der sich ursprünglich für Volapük eingesetzt hatte. Der Vorsitzende des Vereins, Christian Schmidt, gibt 1889 die erste Esperanto-Zeitschrift "La Esperantisto" heraus; der Nürnberger Journalist Leopold Einstein veröffentlicht ein Esperanto-Lehrbuch.

1889:

Zamenhof gibt ein Adressenverzeichnis mit 1000 Anschriften von Esperanto-Sprechern heraus: 921 sind aus dem russischen Zarenreich, 29 aus Deutschland, 21 sind aus Österreich-Ungarn, 9 aus England, 5 aus Frankreich, je 4 aus den USA und Schweden, 2 aus der Türkei und je 1 aus China und Rumänien (2 sind ohne Adresse).

1891: Neue Gruppen entstehen z.B. in München durch Ludwig Emil Meier, in Schalke (Gelsenkirchen) durch Wilhelm Heinrich Trompeter.

1903: Der Schweizer Jean Borel gibt in seinem Verlag „Möller und Borel“ in Berlin Lehrbücher und Informationsschriften heraus. Er gründet die Zeitschrift „Germana Esperantisto - Der Deutsche Esperantist“, die 1934 in "Der Deutsche Esperantist - Germana Esperantisto" umgetauft wird. Borels Lehrbuch erscheint in 10 Auflagen mit insgesamt 100.000 Exemplaren.

1905:

In 1905 treffen sich 688 Männer und Frauen aus dreißig Ländern im französischen Boulogne-sur-Mer-zum ersten Esperanto-Weltkongress. Eine einzigartige erste Demonstration der Lebendigkeit des Esperanto. Zamenhof verzichtet auf seine Rechte an Esperanto. Die deutschsprachigen Esperanto-Sprecher treffen erste Vorbereitungen, eine Esperanto-Organisation ins Leben zu rufen.

1906: Im März gibt Fritz Schuck aus Braunschweig ein Album bekannter Esperanto-Sprecher heraus. Zwei Monate später, am 19. Mai, schließen sich in Braunschweig Esperanto-Sprecher aus Deutschland, Österreich und der Schweiz zur Deutschsprachigen Esperantisten-Gesellschaft zusammen. Vorsitzender ist Dr. Eduard Mybs aus Hamburg-Altona, Sekretär Dr. Julius Hanauer aus Frankfurt am Main. Im Jahre 1909 wird der Name in Deutscher Esperanto-Bund geändert.

1908: Den vierten Esperanto-Weltkongress organisieren deutsche Esperanto-Sprecher in Dresden, vor allem Dr. Eduard Mybs, Dr. Albert Schramm, Marie Hankel und Dr. Heinrich Gustav Arnhold. (“La kvaro por la kvara”). Schirmherr ist Friedrich August III., König von Sachsen. Die Theater-Aufführung von Goethes Iphigenie, übersetzt von Zamenhof, wird der Höhepunkt des Kongresses.

Bordighera estas urbeto en Italio === Clarence Bicknell ... Esperanto-grupon ekde 1910====

1911: Arbeiter gründen eine eigene Organisation, den Deutschen Arbeiter-Esperanto-Verband. Der Deutsche Esperanto-Bund hat 179 Ortsgruppen mit insgesamt 4260 Mitgliedern. Daneben gibt es starke Fachverbände.

1914: Zum Weltkongress in Paris haben sich über 3700 Esperanto-Sprecher angemeldet. Doch der Kongress findet nicht statt, Europa befindet sich im Krieg. Der Erste Weltkrieg unterbricht den Aufschwung der Esperanto-Bewegung.

1917: Am 14. April stirbt L.L. Zamenhof

=

Mortis L.L. Zamenhof==

En aĝo 58, “la 14-an de aprilo la stato de d-ro Z. rapide pliboniĝis; la koro komencis labori pli forte, kaj malaperis la signoj de ĝia akra nesufiĉeco. La kuracistoj havis esperon, ke venos pliboniĝo. Tiel pensis ankaŭ la mortinto la lastan tagon malgraŭ granda senfortiĝo. D-ro Ludoviko estis en tre bona humoro. Li eĉ rakontis al la ĉirkaŭantaro siajn anekdotajn sonĝojn kaj faris al si esperon, ke post longa interrompo li povos la alvenantan nokton pasigi oportune en sia lito ... Je la 5-a horo vizitis lin lia konstanta kuracisto kaj amiko d-ro K. kaj konstatis ĉe li efektivan pliboniĝon. Post duonhora amika interparolo, sentante sin iom laca, mia frato petis la permeson de d-ro K., iom ripozi sur divano.— Ĝi estis lia lasta memvola movo! Kiam lia edzino alproksimiĝis, por prepari al li oportunan kuŝejon, ŝi jam trovis sian edzon malviva!” (La Lastaj Tagoj de Dro L. L. Zamenhof)

1920: Beginn von "Esperanto Triumfonta"

In Köln gründet Teo Jung == - die später unter dem Namen "Heroldo de Esperanto" weitergeführte Zeitschrift - "Esperanto Triumfonta".

1923 - Die Esperanto-Bewegung in Deutschland == ist eine der stärksten der Welt. Es gibt 184 Ortsgruppen des Esperanto-Bundes, 85 Arbeiter-Esperanto-Gruppen und 26 staatlich anerkannte Prüfungskommissionen des Esperanto-Instituts für das Deutsche Reich. Der Weltkongress der Arbeiter-Esperantisten findet in Kassel statt, der allgemeine Weltkongress in Nürnberg mit über 5000 Teilnehmern. Für die ausländischen Gäste war die Reise nach Deutschland wegen der Inflation extrem billig. Aber die deutschen Esperanto-Sprecher leiden stark unter der Geldentwertung, die Bankguthaben vieler Gruppen werden wertlos. Mit Mühe schafft es der Dresdner Verleger Friedrich Ellersiek, die Verbandszeitschrift "Germana Esperantisto" durch die Inflation zu retten.

1925: 1925 wird die Eröffnungsrede des Deutschen Esperanto-Kongresses in Magdeburg im Radio übertragen. Postrat Behrendt schlägt darin eine “universelle Universität” vor: Die Vorlesungen werden in Esperanto gehalten und über die neue technische Sensation, das Radio, in alle Welt übertragen.

1928: Nach einer Erhebung des Esperanto-Instituts gibt es im Deutschen Reich 441 Esperanto-Gruppen mit insgesamt 8490 Mitgliedern.

1933

Fünf Wochen nach der Machtübernahme der Nationalsozialisten werden alle Arbeiter-Esperanto-Vereinigungen brutal zerschlagen. Während des 25. Esperanto-Weltkongresses in Köln wird der Deutsche Esperanto-Bund gleichgeschaltet. Nur 950 Esperanto-Sprecher reisen zu diesem Kongress nach Deutschland.

Die Tatsachen belegen jedoch auch ein großes Bemühen des Deutschen Esperanto-Bundes, gleichgeschaltet zu werden, einschließlich der Diskriminierung jüdischer und linker Mitglieder:

„Mitteilungen der Geschäftsstelle [...] Unsere Gruppen können versichert sein, daß von hier aus alles getan wird, um E in die nationale Aufbauarbeit einzugliedern.“ Quelle: Germana Esperantisto, No. 447 (Mai 1933)

„Mitteilungen der Geschäftsstelle [...] 15. Kriegsschriften. Um jederzeit beweisen zu können, in welchem Umfange E in den Dienst der Nation gestellt worden ist, empfehlen wir den Gruppen, sich eine Sammlung der Kriegs- und ähnlicher Schriften anzulegen.“ Quelle: Germana Esperantisto, No. 448 (Juni 1933)

„Richtsätze für Gleichschaltung der E-Bewegung in Deutschland [...] 11. Im Führerrat, Beirat und als Obmänner können nur Mitglieder des D.E.B. tätig sein: Nicharier, Marxisten oder Kommunisten sind nicht zugelassen. Personen mit staatsfeindlicher Einstellung können Mitglieder des D.E.B. nicht werden.“ Quelle: Germana Esperantisto, No. 449 (Juli 1933)

„An die Mitglieder des D.E.B. - Mit achtunggebietender Einmütigkeit hat die Hauptversammlung des D.E.B. am 29. VII. in Köln diesen nach den an anderer Stelle abgedruckten Richtsätzen gleichgeschaltet, [...]“ Quelle: Germana Esperantisto, No. 450 - 451 (August - September 1933)

Der DEB wurde mit Schreiben vom 15. Juli 1936 aufgefordert, sich selbst aufzulösen. In: Lins - Die gefährliche Sprache, S. 111

1935: Am 8. Juli verbietet Erziehungsminister Bernhard Rust Esperanto-Unterricht, weil es “den wesentlichen Wert völkischer Eigenheiten schwäche”; ein Jahr danach werden alle Esperanto-Vereinigungen aufgelöst, der Deutsche Esperanto-Bund verboten.

1946: Im August und September bilden Esperanto-Sprecher aus Nord- und Westdeutschland eine Arbeitsgemeinschaft. Zusammen mit der Esperanto-Union für die US-Zone planen sie die Wiedergründung des Deutschen Esperanto-Bundes.

1947: Am 12. April wird in Frankfurt/M. der Deutsche Esperanto-Bund wiedergegründet, beschränkt auf die drei westlichen Besatzungszonen.

1951: Esperanto-Weltkongress in München

1954: Die UNESCO, die Kulturorganisation der Vereinten Nationen, verabschiedet auf ihrer Generalversammlung in Montevideo eine Resolution zugunsten von Esperanto und nimmt den Esperanto-Weltbund als Beratendes Mitglied an.

1955:

Der Deutsche Esperanto-Bund schließt sich auf seinem Kongress in Neustadt/Weinstraße dem Esperanto-Weltbund (UEA) an.

Besonders die Arbeiter-Esperantisten sehen dadurch die Neutralität des Deutschen Esperanto-Bundes verletzt und gründen 1956 in Frankfurt/M. den Freien Esperanto-Bund.

1957: Vom 26. Dezember 1957 bis zum 1. Januar 1958 veranstaltet die Deutsche Esperanto-Jugend in Mainz ihr erstes Internationales Seminar (IS) (Heute Internationale Woche – Internacia Semajno). Hier wird nicht über, sondern in Esperanto über aktuelle Themen diskutiert, in Mainz über „Probleme der Europäischen Einigung“. Die Seminare entwickeln sich später zur erfolgreichsten regelmäßigen Esperanto-Veranstaltung in der Bundesrepublik Deutschland mit meist mehr als 300 Teilnehmern aus 30 bis 40 Ländern.

1958: 43. Esperanto-Weltkongress in Mainz mit mehr als 2.000 Tln-innen

1959: Radio Warschau beginnt Programme in Esperanto

1964: Am 19. Dezember startet Radio Peking seine Esperanto-Sendungen

1965: Der Weltkongress in Tokio ist der erste in Asien

1965: Gründung des „Zentralen Arbeitskreises Esperanto der DDR“ im „Deutschen Kulturbund“.

1967: Der erste Lehrstuhl für Esperanto weltweit an der Univ. Budapest

1970: Die „Sennacieca Asocio Tutmonda“ (SAT)

gibt das einsprachige Wörterbuch "Plena Ilustrita Vortaro" (PIV) mit einem Umfang von 1300 Seiten heraus. Aus den darin aufgeführten 16.000 Wortstämmen lassen sich etwa 160.000 Begriffe bilden.

1973: Das Wissenschaftsministerium in Bonn erhält die zentrale Zuständigkeit für Esperanto im Bereich der Bundesdienststellen.

1974: Zum 59. Esperanto-Weltkongress in Hamburg

schreibt Friedensnobelpreis-Träger Willy Brandt an die Teilnehmer, ihr Beisammensein sei “Völkerverständigung im wahrsten Sinne des Wortes”

1974: TEJO gibt zum ersten Mal die Gastgeberliste Pasporta Servo heraus

In ihr sind Namen und Adressen von Esperanto-Sprechern enthalten, die gerne Gäste aus anderen Ländern bei sich beherbergen. Jedes Jahr erscheint eine neue Liste.

2023: Esperanto-Weltkongress in Turin

1977: Die Esperanto-Verbände in den EG-Ländern

beschließen auf dem Welt-Kongress in Reykjavik eine noch engere Zusammenarbeit und gründen die "Eŭropa Esperanto-Unio" (EEU). Auf demselben Kongress hält Amadou-Mahtar M’Bow, der Generalsekretär der UNESCO, die Festansprache.

1981: Der erste Weltkongress auf der Südhalbkugel, in Brasilia

, zeigt die Stärke des Esperanto in der “Dritten Welt”

1983: Im VEB Verlag Enzyklopädie Leipzig

erscheint das Wörterbuch Deutsch-Esperanto von E. D. Krause.

1985: 70. Esperanto-Weltkongress in Augsburg

Am 8. November fordert die Generalversammlung der UNESCO auf ihrer 23. Tagung in Sofia ihre Mitgliedsstaaten auf, das 100-jährige Jubiläum von Esperanto zu würdigen und “die Einführung von Studienprogrammen zum Sprachenproblem und zu Esperanto in ihren Schulen und Hochschuleinrichtungen zu unterstützen”

1986: Mit 2482 gemeldeten Teilnehmern aus mehr als 50 Ländern ist der Weltkongress in Peking

der bisher bedeutendste außerhalb Europas. Er findet große Resonanz unter chinesischen Politikern und in der Öffentlichkeit.

1987:

Die Esperanto-Sprecher in aller Welt == blicken auf 100 Jahre Arbeit zurück und gehen mit Zuversicht in ihr neues Jahrhundert. Bundespräsident von Weizsäcker würdigt die Errungenschaften der Esperanto-Bewegung in einem Grußwort an den Deutschen Esperanto-Bund.

In der Sowjetunion wird der 1937 von Stalin aufgelöste Esperanto-Verband wieder zugelassen.

Am 15. Dezember 1989 wird in Aalen die Deutsche Esperanto-Bibliothek eröffnet.

1990: Im April gründet sich in der Berliner Humboldt-Universität in enger Absprache mit der Deutschen Esperanto-Jugend in der Bundesrepublik Deutschland ein unabhängiger Esperanto-Jugendverband in der DDR unter dem Namen „Die Esperanto-Jugend”. Er wird Mitglied im “Runden Tisch der Jugend” und erhält einen Büroraum im ehemaligen Gebäude des Zentralrats der FDJ. Am 31. Dezember vereinigen sich die beiden deutschen Esperanto-Jugendverbände zu einer gesamtstaatlichen Deutschen Esperanto-Jugend.

Am 19. Mai 1991

85 Jahre nach der Gründung des ersten landesweiten Esperanto-Verbandes, vereinigen sich die deutschen Esperanto-Sprecher in München zu einem Deutschen Esperanto-Bund.

1992:

Der Deutsche Esperanto-Bund beteiligt sich erstmals am Bundeskongress des Fachverbandes Moderne Fremdsprachen in Freiburg.

Der erste Kongress nach der Vereinigung der beiden deutschen Esperanto-Verbände findet in Schwerin statt.

We appreciate your interest in our content. Unfortunately at this time, we are unable to allow international traffic or online transactions. https://www.wideopencountry.com/content-notice/

wg.

10 Things You Didn't Know About Kevin Costner's Oscar-Winner 'Dances With Wolves' Wide Open Country He found a woman named Doris Leader Charge who taught Lakota language and culture at a South Dakota college and not only got her to translate ...

1993

Im Langenscheidt-Verlag erscheint das Wörterbuch Deutsch-Esperanto == von E. D. Krause in einer Neuauflage, 10 Jahre nach dessen Erstauflage im VEB Verlag Enzyklopädie Leipzig.

Der internationale Schriftsteller-Verband PEN-Club == erkennt Esperanto als Literatursprache offiziell an.==

2019 ... Ĉion bonan okaze de la 160-a naskiĝtago, Doktoro Esperanto!

Heute > stoßen wir auf den 160. Geburtstag von Ludwik Zamenhof, dem Erfinder der > Plansprache Esperanto, an. 🥂 Erfahren Sie mehr über sein Werk unter > > <https://www.onb.ac.at/forschung/forschungsblog/artikel/die-lingvo-internacia-des-dr-esperanto > und > <https://www.onb.ac.at/bibliothek/sammlungen/plansprachen/digitale-medien/ludwik-l-zamenhof

2020: Jubiläum: 100 Jahre "Heroldo de Esperanto"

In Köln gründet Teo Jung in 1920 die Zeitschrift "Esperanto Triumfonta".

1920: Beginn von "Esperanto Triumfonta"== In Köln gründet Teo Jung == - die später unter dem Namen "Heroldo de Esperanto" weitergeführte Zeitschrift - "Esperanto Triumfonta".

2021 -- 2-a Virtuala Kongreso de Esperanto

https://vk.esperanto.net

La 2-a VK okazos dum la tagoj antaŭviditaj por la nuligita 106-a Universala Kongreso, nome de la 17-a ĝis la 24-a de julio. Ĝi havas la saman kongresan temon: “Paco kaj konfido: universalaj valoroj” (uea.org/gk/920).

...

Simile al la pasintjara VK (mondafest.net/programo/), la 2-a VK havos riĉan kaj viglan programon dum ok tagoj. Ĝi prezentos ne nur popularajn programerojn de la tradicia Universala Kongreso, kiel Internacia Kongresa Universitato (IKU), Scienca Kafejo, Tago de Lernado, Aŭtoraj Momentoj, Libroj de la Jaro, Akademio de Esperanto kaj Aŭkcio, sed ankaŭ multajn aliajn novajn programerojn. La programo antaŭvidas plurajn artajn kaj kulturajn momentojn, kaj sukcesajn programerojn de la pasintjara VK, kiel la virtualajn ekskursojn kaj la specialan programeron pri kuirarto tutmonde. Ne maltrafu la 2-an Virtualan Kongreson! Aliĝu plej frue: https://vk.esperanto.net.

Mallonga ligilo por tiu ĉi komuniko: uea.org/gk/949

...

050521 via fb uea

...

POR 300 000 ARTIKOLOJ EN VIKIPEDIO ĜIS JULIO 2021===

UEA partnere kun ELiSo (Esperanto kaj Libera Scio), ILEI kaj E@I alvokas vin al verkado en la Esperanta Vikipedio por komune atingi 300 000 artikolojn ĝis julio 2021. Vi povas samtempe ankaŭ partopreni Vikipediajn konkursojn kaj gajni valorajn premiojn. Vizitu la paĝon de la “Kampanjo 300 000” (esperanto.wiki/projektoj/vikipedio-300-000) por lerni kiel vi mem partoprenu. Alternative subtenu la Vikipedian agadon per donaco al la Fonduso Instigo-Liberapay (www.instigo.be), kunordigita de la komisiito de UEA pri reta agado, Yves Nevelsteen. La! fonduso bezonas atingi la celon de 100 EUR semajne favore al aliaj retaj agadoj. “Kampanjo 300 000” ankaŭ subtenas unu el la projektoj de UEA oficiale agnoskitaj de Unesko por disvastigi la idealojn kaj valorojn de Unesko per Esperanto, nome tradukado de Unesko-prezentaj Vikipediaj artikoloj al Esperanto.

ELiSo, referencata ankaŭ kiel VMEO (Vikimedio Esperanto), estas oficiala grupo de Esperanto-parolantaj vikimedianoj agnoskita de Fondaĵo Vikimedio la 4-an de aprilo 2013. En 2019 ĝi fariĝis registrita organizo, kun sidejo en Slovakio. Kun UEA la grupo elektis la datojn de la 106-a Universala Kongreso (UK), planata por okazi en Belfasto, kiel celdaton por atingi la markon de 300 000 artikoloj. Ĉiuj estas alvokataj kunlabori. Registriĝu aŭ reaktiviĝu kiel redaktanto. Bonaj okazoj por verkado estas la Vikipedia konkurso pri centra kaj orienta Eŭropo, finiĝanta ĉi-aprilon, kaj la venonta konkurso, en majo, pri Afriko. Pri tiu lasta kunlaboras la Afrika Komisiono de UEA, kun aldona celo premii novajn redaktantojn el Afriko kaj akceligi la etoson por la UK planata por Afriko en 2024. Kontraŭ nur 3 EUR eblas akiri la manl ibron “Vikipedio por vi: kiel ĝi funkcias, kiel vi kontribuas” (katalogo.uea.org/katalogo.php?inf=8113).

“Kampanjo 300 000” festas la 20-jariĝon de Vikipedio, kiu inaŭguriĝis la 15-an de januaro 2001 kiel interreta plurlingva enciklopedio laŭ koncepto de libera verko kaj verkado surbaze de volontula amaskunlaboro, ĉiam konforma al enciklopedieco, neŭtraleco kaj respekto. Ĝi disponeblas jam en pli ol 320 lingvoj, kun pli ol 330 000 aktivaj uzantoj kaj pli ol 56 milionoj da artikoloj. Natura ligiteco inter la valoroj de Esperanto kaj Vikipedio rezultis, ke jam en la 6-a de novembro 2001 aperis la versio en Esperanto, fondita de la usona esperantisto Chuck Smith. La Esperanto-versio havas jam pli ol 295 000 artikolojn, pli ol 380 aktivajn redaktantojn kaj ĝuas pli ol 117 000 unikajn vizitantojn monate. Laŭ deveno de redaktantoj ĝi estas el ĉiuj lingvoversioj la plej internacia Vikipedio kaj ankaŭ la entute plej granda enciklopedio verkita en artefarita lingvo.

Efektive esperantistoj ludas pli gravan rolon en la Vikipedia projekto ol oni ĝenerale taksas. Unua dungita teknikisto de la tutmonda Vikipedio, Brion Vibber, estas mem esperantisto. Esperantistoj kontribuis ankaŭ al la fondiĝo de kelkaj pliaj lingvoversioj de Vikipedio: la ĉeĥan, kartvelan, slovakan kaj svahilan versiojn de Vikipedio kreis respektive la esperantistoj Miroslav Malovec, Avtandil Abuladze, Viliam Búr kaj Marcos Cramer. En pluraj Vikipedioj esperantistoj estas administrantoj, inter ili la prezidanto de ELiSo Michal Matúšov (KuboF Hromoslav). Fine la enkonduko de subteno por la Esperanta alfabeto en januaro 2002 malfermis la vojon por la alfabetoj de aliaj lingvoj kaj plifruigis la transiron de la tuta Vikipedio al la normo Unikodo.

UEA kaj ILEI agnoskas la laborojn de tiuj kaj ĉiuj esperantistoj kaj same agnoskas la signifon de Vikipedio por la konservo de la historio de Esperanto.

Ĉiu Gazetara Komuniko de UEA estas libere uzebla laŭ la Permesilo CC BY 4.0.

Trovu antaŭajn Gazetarajn Komunikojn en la retejo de UEA: uea.org/aktuale/komunikoj

La rekta ligilo por la komuniko: https://uea.org/gk/946

Por malfunkciigi aŭ modifi la abonon vizitu https://uea.org/via/retlistoj (necesas ensaluti)

Gazetaraj Komunikoj de UEA N-ro 946 2021-04-24

0605 via bavelo-aktuell